Na wstępie proszę nie dopisywać postów w tym temacie. Zarzucę tutaj nieco rysu historycznego i kilku częściach i byćmoże odniosę się w tym do gry.

Pomiędzy 1937 a połową 1941 roku, Henschel i Porche stale rozwijały liczne projekty średnich i ciężkich czołgów. Chociaż brytyjskie i francuskie czołgi napotkane w 1940 roku okazały się praktycznie niewrażliwe na ogień czołgów Panzer III i IV, Niemcy nie odczuwali pośpiechu we wprowadzaniu nowych typów czołgów do produkcji.

26 maja 1941 roku Hitler polecił firmom Porsche i Henschel opracowanie prototypów nowych 45 tonowych czołgów uzbrojonych w działa 88mm L/56. W pierwszych tygodniach operacji Barbarossa zagrożenie ze strony radzieckich T34 i KW-1 stało się oczywiste, co nadało pracom szybsze tempo. Porsche miał przewagę w wyścigu do kontraktu, jako że jego prace projektowe były bardziej zaawansowane od prac konkurentów, jednak zdecydował się na zastosowanie tzw. elektromechanicznego układu napędowego, który składa się z dwóch chłodzonych powietrzem generatorów typu 101/1 i mocy 320 KM, napędzających dwa silniki elektryczne poruszające gąsienicami.
Już w teorii był to mało wydajmy, nie pozwalający na oszczędzanie paliwa system, który w praktyce  okazał się zbyt złozony i awaryjny, wymagał także dużej ilości deficytowej miedzi. Henschel tymczasem wykorzystał konwencjonalne rozwiązanie z benzynowym silnikiem Maybacha, który okazał się znacznie mniej podatny na awarię.
Przed inspekcją Hitlera w kwietniu 1942 roku oba prototypy wyposażono w prawie identyczne wieże Kruppa z zamontowanymi działami kalibru  88mm KwK36 L/56 i sprzężone z nim karabiny maszynowe. Następnie poddano je serii testów, które bezlitośnie obnażyły techniczną zawodności i słabe zdolności pokonywania terenu wozu profesora Porsche. W tej sytuacji w sierpniu 1942  do produkcji trefił pojazd firmy Henschel, oficjalnie znany jako Paznerkampfwagen Tiger Ausf.E chociaż wśród współczesnych znany jest po prostu jako Tygrys.

Podczas wojny zakłady Henschel zatrudniały przy budowie pojazdów pancernych łącznie 8000 robotników, pracujących na dwie 12 godzinne zmiany. Każdy 6-godzinny etap procesu wytwórczego nazywano "takt", przy czym potrzeba było dziewięciu taktów  na wyprodukowanie Tygrysa. Na prace wykończeniowe przeznaczono 14 dni. W jednym czasie na linii montażowej znajdowało się od 18-22 czołgów, z dalszymi 10 przechodzącymi prace wykończeniowe. Ocenia się że wyprodukowanie jednego tygrya zajmowało 300000 roboczogodzin. Henschel nie miał odpowiedniego oprzyrządowania do spawania czy gięcia górnych płyt pancernych, więc puste wieże i skorupy kadłubów dostarczano z innych firm. Kadłuby powstawały w zakładach Krupp i Dortmund - Hoerder Huettenverein, a wieże w firmie Wegmann i spółka, która tak jak zakłady Henschela znajdowała się w Kassel.
Kassel stało się obiektem co najmniej 40 alianckich nalotów bombowych, które w różnym stopniu opóźniały produkcję Tygrysów. Jeden z najpoważniejszych nalotów miał miejsce w nocy z 22 na 23 października 1943 roku, kiedy to samoloty RAF spowodowały poważne zniszczenia.
Tak jak w wypadku innych konstrukcji Tygrysy poddawano ciągłym modyfikacjom przy każdej kolejnej serii produkcyjnej. Zakleszczania kół spowodowanego przez zamarzające błoto, lód i śnieg zachodzące na siebei koła jezdne, które napotkano w Rosji podczas zimy na przełomie lat 1942-1943 nie rozwiązano. Dokonano za to iinnych modyfikacji:
- maj 1943 zmiana silnika Maybach HL 210 P45 o mocy 650 KM nowym silnikiem Maybach HL 230 P 45 o mocy 700 KM z dwoma filtrami powietrza.
- czerwiec 1943 - przeprojektowanie wieży. Zamontowano nową wieżyczkę dowódcy z odchylanym na bok włazem. Później zainstalowano na niej podstawę dla karabinu maszynowego MG 34 lub MG 42. Zamontowano również lepszą przeciwwagę do działa głównego.
- wrzesień 1943 - pojazdy pokrywano pastą antymagnetyczną Zimmerit  we wszystkich miejscach, do których mógł dotrzeć nieprzyjacielski piechur
- styczeń 1944 - instalacja Nahverteidigunswaffe, służącej do wystrzeliwania pocisków dymnych, granatów odłamkowych i rac sygnalizacyjnych przez strop wieży.
- luty 1944 - zastosowanie stalowych kół jezdnych bez bandaży gumowych. Podobne instalowano później w Tygrysach II
- marzec 1944 - zwiększenie grubości stropu z 25 do 40mm.
- kwiecień 1944 - montaż doskonałej lunety celowniczej Turmzielfernrohr 9c.

łącznie między sierpniem 1942 a sierpniem 1944 wyprodukowano 1355 Tygrysów.

Rozdział tygrysów pomiędzy jednostki Wermahtu i Waffen SS oraz ich osiągnięcia:
- 501 Batalion Czołgów Ciężkich - utracono 120 - zniszczono 450 - 1:3,75
- 502 Batalion Czołgów Ciężkich - utracono 107 - zniszczono 1400 - 1:13,08
- 503 Batalion Czołgów Ciężkich - utracono 252 - zniszczono 1700 - 1:6,75
- 504 Batalion Czołgów Ciężkich - utracono 109 - zniszczono 250 - 1:2,29
- 505 Batalion Czołgów Ciężkich - utracono 126 - zniszczono 900 - 1:7,14
- 506 Batalion Czołgów Ciężkich - utracono 179 - zniszczono 400 - 1:2,23
- 507 Batalion Czołgów Ciężkich - utracono 104 - zniszczono 600 - 1:5,77
- 508 Batalion Czołgów Ciężkich - utracono 78 - zniszczono 100 - 1:1,28
- 509 Batalion Czołgów Ciężkich - utracono 120 - zniszczono 500 - 1:4,17
- 510 Batalion Czołgów Ciężkich - utracono 65 - zniszczono 200 - 1:3,08
- 13 kompania, Pułk Pancerny Grossdeutschland - utracono 6 - zniszczono 100 - 1:16,67
- 3 Batalion, Pułk Pancerny Grossdeutschland - utracono 98 - zniszczono 500 - 1:5,10
- 13 kompania, 1 Pułk Pancerny SS - utracono 42 - zniszczono 400 - 1:9,52
- 8 kompania, 2 Pułk Pancerny SS - utracono 31 - zniszczono 250 - 1:8,06
- 9 kompania, 3 Pułk Pancerny SS - utracono 56 - zniszczono 500 - 1:8,93
- 101 Batalion Czołgów Ciężkich SS - utracono 107 - zniszczono 500 - 1:4,67
- 102 Batalion Czołgów Ciężkich SS - utracono 76 - zniszczono 600 - 1:7,89
- 103 Batalion Czołgów Ciężkich SS - utracono 39 - zniszczono 500 - 1:12,82
- RAZEM - utracono 1715 - zniszczono 9850 - 1:5,74

Organizacja kompanii tygrysów:
Kompania sztabowa:
3x Pzkpfw VI i 5x Pzkpfw III

Kompania czołgów cięzkich:
9x Pzkpfw VI i 10x Pzkpfw III

Pierwsze Tygrysy weszły na stan pierwszej komapnii 502 Bataliony Czołgów CIężkich (BCC) w sierpniu 1942 roku. Jednostka ta wchodziła w skład Grupy Armii Północ, działając na przedpolach Leningradu, gdzie teren był tak samo niebezpieczny jak nieprzyjaciel.

Guderian tak opisał pierwszą akcję Tygrysów w swej książce " Wspomnienia żołnierza":
" ON (Hitler) był pochłonięty przez swe pragnienie wypróbowania nowej broni. Nakazał więc użycie Tygrysów w operacji o całkowicie drugorzędnym znaczeniu, niewielkim ataku przeprowadzanym w terenie całkowicie nieodpowiednim; jako ze w bagnistych lasach Leningradu ciężkie czołgi mogły się poruszać tylko w pojedynczej kolumnie wzdłuż duktów leśnych, czyli, rzecz jasna, prosto pod stanowiska nieprzyjacielskich dział przeciwpancernych czekających na nie. Rezultatem takiego postępowania były nie tylko ciężkie niepotrzebne straty, ale także utrata tajemnicy i elementu zaskoczenia w przyszłych operacjach"

Podczas tej akcji z końca sierpnia 1942 wszystkie tygrysy zostały w różnym stopniu uszkodzone, a jeden dostał się w ręce wroga. Dalsze ataki przeprowadzania w następnym miesiącu były tak samo bezskuteczne. Zmarnowano techniczną przewagę nad każdym  z ówcześnie stosowanych w Armii Czerwonej pojazdów pancernych, używając ich w terenie, gdzie wszystkie atuty leżały po stronie zamaskowanych dział przeciwpancernych. Chociaż pancerz tygrysa był praktycznie nie do przebicia, większość strat poniesiono w wyniku uszkodzenia układu jezdnego wywołane przez ostrzał z dział.